نقش مادر در خانواده‌

مادر در خانواده نقش اساسی تربیت کودک را بر عهده دارد. مهمترین وظیفه و مسئولیت برای ما در تربیت درست کودکان است، که از دوران بارداری شروع شده و تا آخر عمر نیز ادامه دارد و این مسئله مهمی است که به آن می پردازیم.

مادران باید توجه داشته باشند که امنیت روحی و روانی تنها کافی نیست، بلکه باید به امنیت و آرامش جسمی کودک نیز اهمیت خاصی بدهید.
چکیده: مادر در خانواده نقش اساسی تربیت کودک را بر عهده دارد. مهمترین وظیفه و مسئولیت برای ما در تربیت درست کودکان است، که از دوران بارداری شروع شده و تا آخر عمر نیز ادامه دارد و این مسئله مهمی است که به آن می پردازیم.

مقدمه

مهمترین نقشی که یک مادر در تربیت کودک دارد الگو بودن اوست باید توجه داشت که کودک با فطرتی پاک و بی آلایش و ضمیری نورانی پا به جهان می گذارد و در سرپرستی، مهر و محبت عاطفه مادر و سرپرستی پدر رشد می کند.
در اولین قدم نوزاد برای شناخت و تجربه از جهان تنها در خانه ای کوچک پدر و مادرش را الگوی خود قرار می دهد و در آینده پاپ جهانی می گذارد که هر گونه برخوردی در آن را با برخورد متقابل که ریشه‌ای در کودکی آن دارد پاسخ می دهد.
بنابراین در اولین قدم ما در تربیت فرزند خود را باید اولویت تمام فعالیت های خود قرار دهد، چرا که آینده جامعه بر دست همین مادران امروز است.

نقش مادر در فرزند داری

– از آنجایی که گفته شده است الگوبرداری کودک به معنای تقلید است از این نظر که دوست دارد همانند بزرگ طرح های خود عمل کنند و در آینده همانند آنها شود.
– در این میان نقشه آن شخصی مهم تر است و بیشتر در ذهن کودک می ماند، که وقتی بیشتری را با او گذرانده باشد و به طور معمول طبیعتاً مادر است.
– زمانی که کودک در شرایط حساس و مهم دوران زندگی خود گیر می کند، از رفتار و گفتار و کردار مادرش الگو می گیرد، سخنان او را خوب گوش می دهد و چه خوب و چه بد به عنوان سخنی درست آن را به عمل می انجامد.
– البته باید دانست که این تربیت ها و الگو برداری ها از دوران بارداری نیز شروع می شود. تمام رفتارها و حتی تغذیه مادر مستقیماً تأثیر بر نوزاد آن دارد.
– به هر حال مادر در این سی و سه ماه یعنی دوران حمل و دوران شیرخوارگی بزرگترین فداکاری را هم از نظر روحی و عاطفی هم از نظر جسمی و هم از جهت خدمات در مورد فرزندش انجام می دهد. [۱]

– بعد از به دنیا آمدن نوزاد قلب کودک همچون آینه ای است که تمام حرکات و گفتار های مادر خود را در آن انعکاس می‌دهد.
– از این جهت مسئولیت مادری بسیار مسئولیت سنگین می باشد. از این رو قرآن کریم می فرماید «ما به انسان در مورد پدر و مادرش سفارش کرده ایم. » [۲]
– از این سو باید دانست که مادر با کودک به طور طبیعی در روح و جسم کودک اثر بسیار زیادی دارد، از طرفی محبت و مهر مادر می‌تواند کودک را رشد روحی و جسمی دهد خشم و عصبانیت مادر نسبت به کودک ، آینده ناهنجاری را برای او می سازد.
– مادر همچنین می‌تواند از نظر روحی و عاطفی پناهگاه مناسب برای کودکش باشد تا در این دوره و زمانه فرزندش در دام اشتباهات و خطا های جامعه بیرون از خانه نیافتد. یعنی اگر مشکلی برای کودک پیش آمد اولین پناهگاه مادرش باشد که از لحاظ روح و روانی بتواند آن را متعادل کند تا در طول زندگی از روانی سالم برخوردار باشد.باید بدانید که تنها پایگاه امنیت و آرامش کودک تا سن ۳ سالگی تنها مادر است.

– البته باید توجه داشت که امنیت روحی و روانی تنها کافی نیست، بلکه باید به امنیت و آرامش جسمی کودک نیز اهمیت خاصی بدهید. این موضوع به بحث بچه داری درست مادران بر می گردد. یعنی مادر باید تمام تمرکز خود برای مواظبت از کودک را تا پنج سالگی بر عهده بگیرد و در این دوران مهم‌ترین دوران تربیت است که در دامن مادر رشد می نماید و می توانند موفقیت ها و بازسازی های تربیت بهتری را در دوره های بعدی زندگی یعنی نوجوانی و جوانی داشته باشد.
– البته آنچه یک کودک از خانواده اش می خواهد نه پدرسالاری از من مادرسالاری بلکه او عشق سالاری را می پذیرد چرا که این روش می‌تواند محیط خانه را برای او قمر و با صفا کند تا بهتر بتواند استعدادهای نهفته اش را به ظهور برساند. [۳]

– البته باید دانست که تربیت تنها به رفتار خوب و بدون تنبیه، گفته نمی شود بلکه گاهی نیاز است که مادران از تنبیه درست استفاده کنند.
– بهترین راه تربیت تنبیه روانی است که لازم از مربی به نحو صحیح عمل کنند هرگز نباید از کلمات رکیک استفاده شود یا از روش های تنبیه بدنی برای کودک استفاده گردد برای تنبیه نیز باید آگاهانه عمل کرد به نحوی که در – رفتار و کردار شما و زمانی که خواستار دلیل آن شدند دلیل را در کار اشتباه خودشان بیابند و آن را اصلاح کنند.
– مادر که در نزد کودک مظهر مهر و محبت است در این رابطه باید توجه داشته باشد که مسئولیت بزرگتری را دارد لذا باید مواظب باشد که با ندانم کاری های خود جایگاهش را در دل کودک از دست ندهد.

پی نوشت
[۱] قرآن کریم، سوره لقمان، آیه ۱۴_۱۵.
[۲] سید اسماعیل گوهری، ارزش پدر و مادر، تهران: نیایش، 1373،جلد ۳، صفحه ۲۷۳
[۳] اصغر بهمنی، دانستنی های مادر، قم: سعید نوین، 1379، صفحه ۹۸