هنگامی که مشرکان مکه رسول خدا (ص) را دراجرای دستورات الهی مصمم دیدند، با خشم وکینه فراوان به حضور ابوطالب (ع) رسیدند وگفتند: ( ای ابوطالب! توازنظرشرافت و سن برما برتری داری.

اما پیش از این به تو گفته بودیم که برادر زاده ات را ازآنچه می گوید وانجام می دهد باز دار. تو به خواسته ی ما اعتنایی نکردی وما پیش از این به تو گفته بودیم که برادر زاده ات را ازآنچه می گوید وانجام می دهد بازدار.

تو به خواسته ی ما اعتنایی نکردی وما بیش ازاین نمی توانیم صبر وبردباری کنیم و ببینیم که او خدایان ما را باطل می داند و افکارو اعتقادات ما را به انحراف و گمراهی نسبت می دهد. اینک باید او را ازهرگونه فعالیتی بازداری وگرنه با او و خود تو که به حمایت او برخاسته ای مبارزه خواهیم کرد

دراین صورت یا شما نابود خواهید شد یا ما از میان خواهیم رفت.) ابوطالب سخن مشرکان را به پیامبراسلام درمیان گذاشت.

رسول خدا (ص) فرمود:( عمو جان، به خدا سوگند اگر خورشید را در دست راست وماه را در دست چپ من بگذارند تا از فرمان خداوند سرپیچی کنم وازرسالت خود باز کردم هرگز چنین نخواهم کرد  و ازتبلیغ آیین الهی دست بر نمی دارم تا برمشکلات پیروز شوم وبه مقصد نهایی برسم.)

ابوطالب (ع) که همیشه حامی پیامبر بود گفت : ( ای برادر زاده! سوگند به پروردگار جهان که دست از حمایت تو بر نمی دارم. بنابراین وظایف خود را به پایان برسان.)

 منبع: کتاب دعوت آشکار